Κρίσεις και Παγκοσμιότητα

Περίληψη

Το βιβλίο επιχειρεί να καταγραφεί τη δυναμική της ελληνικής οικονομίας μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκινώντας με αφετηρία τους θεωρητικούς προβληματισμούς της ρύθμισης ότι το εθνικό πρότυπο συσσώρευσης αποτελεί μια θεωρητική κατασκευή, η οποία καταρρέει υπό το βάρος της παγκοσμιότητας που χαρακτηρίζει τη συσσώρευση του κεφαλαίου, από τα πρώτα της βήματα. Η διάκριση ανάμεσα σε «εξωγενείς» και «ενδογενείς» αναπτυξιακούς παράγοντες, υποστηρίζει η συγγραφέας, δεν συνάδει με τη «φύση» της κεφαλαιακής συσσώρευσης, με αποτέλεσμα να εγείρονται σοβαρά εμπόδια για τη σύλληψη των οικονομικών γεγονότων στην ολότητα τους. Η σύλληψη της δυναμικής της συσσώρευσης του κεφαλαίου, προϋποθέτει, την άποψή της, μια προσέγγιση σε όρους παγκοσμιότητας, η οποία θα ξεκινά με την υπόθεση ότι οι αντιφάσεις που δημιουργεί η ίδια η διαδικασία της συσσώρευσης του κεφαλαίου δεν επιλύονται ούτε έρχονται να εκδηλωθούν εντός των ορίων ενός Έθνους, υπό την επίδραση των κοινωνικών αγώνων. Η διεθνοποίηση του εμπορίου, οι εξαγωγές κεφαλαίων κ.ά, διαπλέκουν τις διάφορες οικονομίες μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το ποσοστό κέρδους και η ζήτηση για τα προϊόντα μιας χώρας να εξαρτάται πρωτίστως από τις κοινωνικές σχέσεις και δομές στο εσωτερικό των άλλων οικονομιών. Υπ’ αυτό το πρίσμα υποστηρίζεται ότι μια μεγάλη οικονομική κρίση μπορεί να εκδηλωθεί, μόνο όταν οι αντιφάσεις που τείνει να δημιουργεί η ίδια η διαδικασία της συσσώρευσης αγκαλιάζουν τη διεθνή κοινότητα και μόνο τότε, ως ένα παιχνίδι ντόμινο, καταλήγει να «μπλοκάρεται» η συσσώρευση του κεφαλαίου σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της γης. Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης, οι εθνικές ιδιαιτερότητες και οι εγχώριες κοινωνικές σχέσεις δεν παύουν να έχουν καθοριστική σημασία για τη διαμόρφωση των ρυθμών ανάπτυξης ενός εθνικού κεφαλαίου.