Τα Ανάντεχα

Περίληψη

Τα ποιήματα της παρούσας συλλογής γράφτηκαν τα περισσότερα κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του Πάνου Ηλιόπουλου στο νοσοκομείο. Μέχρι να σβήσει και η τελευταία ανήσυχη και ανυπάκουή του πνοή δεν άφησε το μολύβι από τα χέρια του, γράφοντας με τον δικό του ιδιαίτερο, μοναδικό τρόπο. Ποιήματα-παραβολές, ποιήματα βυθισμένα στη μελαγχολία και στην αμφισβήτηση, ποιήματα αποκυήματα μιας σειράς προσωπικών και συλλογικών διαψεύσεων, ποιήματα γεμάτα ελπίδα και πόνο και χαμένες προσδοκίες, ποιήματα για όλα όσα δεν άντεχε ο ίδιος, τα δικά του «ανάντεχα», με κριτήριο πάντα το ισχυρό ιδεολογικό του πρόσημο.

Όπως γράφει και η σύντροφος ζωής του στο σημείωμα που προλογίζει την έκδοση αυτή που έγινε εις μνήμην του, «Ο Πάνος ήταν κυρίως ποιητής. Μόνο αν τον ζούσες από πολύ κοντά, καθημερινά και από το πρωί ως το βράδυ, καταλάβαινες με πόση δύναμη, με τι βόγγο, με τι εσωτερικούς λυγμούς καβαλούσε τα κύματα της ψυχής του σαν να ήταν ναυαγός πάνω της…».